 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ні дзікі зьвер, ні свойскі конь,
шляхотныя разьдзьмуўшы храпы
і ў жылах чуючы агонь,
прастор так мерыць не патрапіць.
Ніхто туды не даляціць,
дзе пену белагрывых хмар
ў паднеб’і сонца залаціць,
а вецер тушыць зорны жар.
Шляхі паднебныя арлоў!
Угору маніць віхраў сьпеў,
краса зямлі заве далоў –
над мора кучаравых дрэў.
Калі ж сплыве на горы сон,
і птушкі ў гнёздах ціха сьпяць,
лячу за ветрам наўздагон
туды, дзе зоры мігацяць,
У скалах над маім гняздом
мне ноч вянкі із зор віе.
Ніхто ня знае, дзе мой дом,
адзін вятрыска там пяе.
У недасяжнай вышыне,
як вольны дух, жыву адзін.
Ні дождж, ні град ня страшны мне,
ні перуны, што рэжуць сінь.
Я быстрых бляскаў знаю рух
і громаў ведаю удар.
Так падаю я ўніз на луг,
б’ю ў сэрцы выбраных ахвяр.
Багаты мой арліны лоў
сьціхае ў вострых капцюрах.
Маю дарогу значыць кроў
мой чорны цень наводзіць жах.
Шырокі мой арліны сьвет.
Сьвятыняй мне – мой скальны кут.
Ня знаю я жыцьцёвых бед,
мой вольны дух ня зносіць пут.
Свабодны толькі знаю гон
і вольна толькі ўмею жыць.
Адзін мне ведамы закон:
гняздо і волю бараніць!
1943
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
